عودت     |     مجسمه | سریو گرافی     |     ۱۳۶۸     |     ۵۲۰ ثانیه

دقیق که بنگری، نقوش خاکستری در خاکستری، ناگهان به توصیف از نطام حاکم بر ما تبدیل میشوند. خاکستری های دلگیر کننده ی تصاویر بزرگ گرافیکی، همچنین ویدیو ها به طرزی غیر منتظره به انعکاس روشن «حال و اینجا» میگرایند. من تا به حال به هیچ اثر هنری که شبیه و یا نزدیک به تکنیک شاهین چرمی باشد، برخورد نکرده ام: چرمی تصاویر را بوسیله ی دستگاه فتوکپی تغییر میدهد، تا آ نجا که چیزی در حد یک حدس از آن باقی اند، سپس این دستاورده صد ها بار تکثیر میشود و در پرداخت نوینی شبیه یک «پازل» به یکدیگر میپیوندند.
چرمی: اکثرا «رویداد» پس از «وقوع» دیگر قابل تشخیص و شناسایی نیست، باین دلیل که «شـرح» ماجرا «رونـد» آنرا پوشش نمیدهد و «پیــام» خود را از «رویــداد» جدا میکند! چرمی این واقعیت را به تصویر میکشد و آنرانمایان میکند و از اینطریق به رابطه ی کاملا «تازه» میرساند که با یک «نگاه دقیق» دیده میشوند. روشن، آنگونه روشنی که برای بیننده باور ناپذیر است که چگونه این خاکستری یکنواخت اینگونه تغییر میکند. چرمی قطعات فوتوکپی خود را چنان در «محتـــوی» جمع بندی و بهینه سازی میکند که بدون شک میتوان به این آثار نام «انبوه مهیب های خاموش» را اعطا نمود.

هلگه اندرسن (Helge Andersen ) | فلنسبورگ ژورنال | ۱۳۶۶